Trochę skróciłem, bo od strony miasta nadciągały nieciekawe chmury.

Trasa: wro - ramiszów - pasikurowice - siedlec - tokary - łozina - skraszyn - głuchów górny - głuchów dolny - piersno - boleścin - skraszyn - godzieszowa - siedlec - pasikurowice - wro

profil trasy:

Na mojej ulubionej prostej postawili znak ograniczający prędkość do 30 km/h. Co to da jak buraki o rejestaracjach DOL i DWR nic z tego sobie nie robią. Co raz bardziej mnie to denerwuje, szczególnie gdy mija mnie taki z przeciwka, a droga jest bardzo wąska.

W powietrzu wyczułem zapach, który kojarzy mi się z jesienią. Eh, przecież dopiero co zaczęły się wakacje.

Nie miałem ochoty włóczenia się po wiochach, więc wybrałem możliwie najkrótszy wariant. Silny wiatr nie umilał jazdy.

Jakoś nie miałem dziś natchnienia do szybszej jazdy.

Prawdziwy wysyp niedzielnych rowerzystów i to na szosie.

Dziś na Tour de Pologne jak co roku zresztą już od lat, piękny deszcz, prawdziwy deszcz, nie te parę kropel, które nieraz nazywa się deszczem. Do tradycji i klimatu TdP sprzed lat brakuje tylko LIMONI.

Oglądnąłem dziś przypadkiem fragment relacji z Tour de Pologne. Co tu dużo mówić, nasz narodowy wyścig to zawody trzeciej kategorii w porównaniu do TdF. Mam na myśli zarówno drogi, realizację relacji jak i zawodników. Piach na 1/3 szerokości drogi po bokach to tylko w Polsce. Dziury na drodze i oczywiście tak ukochana ostatnio w miastach kostka! Kamerzysta na motorze w koszulce z krótkim rękawem, w razie wypadku łokcie starte miałby do kości. Na dodatek trzęsie kamerą, może to wina dziur ale na dobrym asfalcie również nie jest w stanie utrzymać kamery.
Co tu dużo mówić, TdP nie umywa się do 3 Wielkich Tourów. Szkoda.

W drodze powrotnej mocny wiatr w twarz.